Famous Blue Raincoat - Cohen

لعنتیا این آهنگ رو گوش کنید.

بزارید بارون خیستون کنه.

It's four in the morning, the end of December

I'm writing you now just to see if you're better

New York is cold, but I like where I'm living

There's music on Clinton Street all through the evening.

I hear that you're building your little house deep in the desert

You're living for nothing now, I hope you're keeping some kind of record.

Yes, and Jane came by with a lock of your hair

She said that you gave it to her

That night that you planned to go clear

Did you ever go clear?

Ah, the last time we saw you you looked so much older

Your famous blue raincoat was torn at the shoulder

You'd been to the station to meet every train

And you came home without Lili Marlene

And you treated my woman to a flake of your life

And when she came back she was nobody's wife.

Well I see you there with the rose in your teeth

One more thin gypsy thief

Well I see Jane's awake --

She sends her regards.

And what can I tell you my brother, my killer

What can I possibly say?

I guess that I miss you, I guess I forgive you

I'm glad you stood in my way.

If you ever come by here, for Jane or for me

Your enemy is sleeping, and his woman is free.

Yes, and thanks, for the trouble you took from her eyes

I thought it was there for good so I never tried.

And Jane came by with a lock of your hair

She said that you gave it to her

That night that you planned to go clear

-- Sincerely, L. Cohen 

لینک دانلود آهنگ

مناجات نامه

خداوندا

       پریشانم...  

            چه می خواهی تو از جانم؟

                  مرا بی آنکه خود خواهم اسیر زندگی کردی

خداوندا

      تو مسئولی...

          تو می دانی؟!...نمی دانی ... نمیدانی که انسان بودن و ماندن در این دنیا چه دشوار است

               چه رنجی می کشد آنکس که انسان است و از احساس سرشار است

خداوندا

      نمی بینی چه تنهایم؟

           نمی بینی خروش سیل غمهایم؟

خداوندا

     این انصاف است؟...

          که من سرشار احساس و نباشد ذره ای احساس به سوی من

خداوندا

     نگاهی کن ... منم ... اینجا

          کسی را جز همین یک قطره ی اشکم ندارم تا بگویم درد دل با او

خداوندا

     فریدون را که یادت هست؟!

         فریدون ... او که گفت ...

            "من که از پژمردن یک شاخه گل ،

                از نگاه ساکت یک کودک بیمار ،

                    از فغان یک قناری در قفس ،

                        از غم یک مرد در زنجیر-حتی قاتلی بر دار-

                            اشک در چشمان و بغضم در گلوست .

                               وندرین ایام زهرم در پیاله،اشک و خونم در سبوست"

                                   مرگ دل را از کجا باور کنم؟؟؟

 حداوندا

      مشو راضی ... مشو راضی به ذره ذره با رنج مردن این دل ...

           دلی که صاف و صادق بود ...

                دلی که پاک و عاشق بود ...

                     دلی که کس زبانش را نمی فهمید ... 

                                            .                      

                                            .

                                            .  

                           دل عاشق ... دل تنها

پانوشت ۱: نمیدانم این اشعار از کیست ولی بسیار زیباست.

پانوشت ۲: بهیچ عنوان این نوع مناجات را کفرگویی نمیدانم.

عطر عسل

ترجیحا بدون توضیح:

------------------------------------------

رمضان کشتی نوح است نمانید شما

ترسم آن است که  خود را نرسانید شما

بادبان های شب قدر چنین می گویند
این زمان جانب خورشید برانید شما

همه رفتند، همه جانب خورشید شدند
هان بیایید اگر سوخته جانید شما

سوی آن گنبد و گلدسته سبز ازلی
چون کبوتر همگی دل بپرانید شما

دل من مرده هلا زنده دلان شب قدر
بر دلم فاتحه ای تازه بخوانید شما

شب هجران است اشکی بفشانید ز دل
روز میدان است اسبی بدوانید شما

وقت آن است که جانی بکشانید به اوج
دم آن است که روحی بدمانید شما

از جوان پیری ما هیچ مگیرید سراغ
دمتان گرم که پیران جوانید شما

مرحباتان که در این دور هدرها و هبا
گرد خورشید ازل در دورانید شما

درد ما دلشدگان را بسرایید به شعر
داد ما سوختگان را بستانید شما

گاه افطار و سحر سفره نورید و دعا
چون سحرگاه رسد بانگ اذانید شما

تا نمانیم در این غمکده جز با غم هم
شب افتادن جان است بمانید شما

هفت پشتم همه از تیره باران بودند
همم از  طایفه اشک بدانید شما

پدرم بود یکی آتش  دلتنگ و غریب
چون سیاووش پدر را پسرانید شما

مادری دارم از خاک که بر زانوی او
دم مردن سر من را بنشانید شما

خواهری دارم از رود که هنگام وداع
در پی اش یک چند اشکی بفشانید شما

بادها با من دلتنگ برادر بودند
ای همه ابر که در باد نهانید شما

همسری دارم از آیینه دلش روشن تر
مثل آیینه پر از نور بمانید شما

دختری دارم از جنس غزل، عطر عسل
زنده باشید اگر دخترکانید شما

ما در این غمکده ها دست به کاری نزدیم
کاش و ای کاش که کاری بتوانید شما

***
روزهایی که گذشتند دلم غلغله بود
ای که فردای زمین را نگرانید شما

تن یاران وطن پر شده از شعله و زخم
باز بر زخم چرا زخم زبانید شما

گوسپندید؟ نه! گرگید؟ نه! ماندم که که اید
نه امیرید شمایان، نه شبانید شما

آه و صد آه یکی قصه نخواندید ز درد
حیف و صد حیف یکی نکته ندانید شما

ای فسوسا که به دنبال مقام افتادید
ای دریغا که پی نام و نشانید شما

حاجتی هست اگر مردن ایمان شماست
چه کسی گفته که محتاج به نانید شما

هان ببینید در آیینه که تصویر که اید؟
هم از آیینه بپرسید کیانید شما

از هیاهوی شما چشم وطن آب نخورد
ما شنیدیم که صاحب نظرانید شما!!

این و آن راه به فردای هدایت بردند
ای دریغا که نه اینید و نه آنید شما

نکند گم شده از دست شما خاتم عمر
بر چه عهدید شما  در چه زمانید شما

ظاهرا گرچه به دل غصه غیبت دارید
در پس پرده تزویر نهانید شما

گرچه گفتید به دشنام مرا ابن فلان
من نگویم که فلان ابن فلانید شما

همزبانید ولی محرم بیگانه شدید
مهربانید ولی تلخ دهانید شما

 شاعرانید ولی از غم مردم دورید
نه بدیع و نه معانی نه بیانید شما

نیست در شعر شما هیچ امیدی به فروغ
بی خبر از غم و درد اخوانید شما

بیش از این از ستم خلق خدا دم مزنید
با همه همهمه ها بی همگانید شما

ما اگر بار گران بود گذشتیم و گذشت
ای دریغا که همه بار گرانید شما

خاک ایران نسب از خون سیاوش دارد
آتش افروزانا در چه گمانید شما

نکند راز دل سوختگان فاش شود
نکند نامه به بیگانه رسانید شما

مهره نرد هوس، بازی تان خواهد داد
تا به کی مضحکه هرهیجانید شما

یا از این دمدمه خود را به کناری بکشید
یا از این وسوسه خود را برهانید شما

خاکریزی ست که یکباره فرو می ریزد
بازگردید که در خط امانید شما

***
هله یاران منا دشمن جانی نشوید
خصم را بر سر جایش بنشانید شما

هین بهار رمضان است به دل پردازید
گردی از جان و دل خود بتکانید شما

کاش صافی شود از دُرد، دل و دین شما
رمضان آمده عین رمضانید شما

صبح اگر کشتی این قوم به جودی بنشست
از منش نیز سلامی برسانید شما

علیرضا قزوه/ شهریور ماه ۱۳۸۸

Bang Bang

I was five and he was six
We rode on horses made of sticks
He wore black and I wore white
He would always win the fight

Bang bang, he shot me down
Bang bang, I hit the ground
Bang bang, that awful sound
Bang bang, my baby shot me down.

Seasons came and changed the time
When I grew up, I called him mine
He would always laugh and say
"Remember when we used to play?"

Bang bang, I shot you down
Bang bang, you hit the ground
Bang bang, that awful sound
Bang bang, I used to shoot you down.

Music played, and people sang
Just for me, the church bells rang.

Now he's gone, I don't know why
And till this day, sometimes I cry
He didn't even say goodbye
He didn't take the time to lie.

Bang bang, he shot me down
Bang bang, I hit the ground
Bang bang, that awful sound
Bang bang, my baby shot me down...

دانلود موزیک

ONE OF THE FEW

به یاد روزگارانی که این آهنگ یگانه آهنگ موزون احساسم بود .

When you're one of the few to land on your feet
What do you do to make ends meet?
Teach
Make them mad, make them sad, make them add two and two
Oh make them me, oh make them you you make them do what you want them to
Make them laugh, make them cry, make them lie down and die

autor :  Roger Waters_  Pink Floyd

پانوشت : بازنویسی بدلیل قرابت عجیب با این ایام